Petra De Geest, collega bij Move to Cure, werkt mee aan een wetenschappelijk onderzoek van het UZ in Pellenberg. Onderstaande blogpost kadert in een reeks artikels die het verloop van het onderzoek weergeeft. In de categorie Wetenschappelijk onderzoek vind je daar meer over terug.

Nadat de onderzoeksvraag Wat is een primaire totale heupprothese? werd bepaald, wordt aangegeven hoe een THP geplaatst wordt.

Er zijn 4 toegangswegen gebruikelijk voor het plaatsen van een THP. (1)

1. De posterolaterale benadering
2. De laterale benadering
3. De anterolaterale benadering
4. De anterieure benadering

Bij de posterolaterale benadering wordt het heupgewricht benaderd door de m. gluteus maximus te klieven en de exorotatoren van het heupgewricht door te nemen alsook het posterieure heupkapsel. De laterale benadering loopt door de m.gluteus medius. Bij de anterolaterale benadering wordt de incisie gemaakt tussen de m. gluteus medius  en de m. tensor fascia lata (Watson Jones benadering. Dit is de meest voorkomende. En bij de anterieure benadering verloopt de incisie tussen de m. tensor fascia lata en de m. rectus femoris.

Welke benadering wordt toegepast hangt af van de keuze van de chirurg. Elke benadering heeft dan ook zijn voor- en nadelen.

De posterolaterale benadering geeft meer kans op posterieure luxatie en er bestaat een mogelijkheid dat de n. ischiadicus wordt beschadigd. Bij de laterale en de anterolaterale benadering kunnen de abductoren en de n.gluteus superior beschadigd worden waardoor de patiënt gaat manken. Bij de anterieure benadering kan de n. cutaneus lateralis femoris worden beschadigd maar worden er dan weer geen spieren gekliefd.

Bronnen: (1) Richtlijn Totale Heupprothese, 2010, Nederlandse Orthopaedische Vereniging (2) Jan Casparus Bos, 1994, proefschrift: influence of operative approach of the hip on walking function after total hip arthroplasty